شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد

بوردان اوزاق، «ششگلان»اوْتوبوس گله‌ر، اينانتله‌سمك نه گره‌ك‌دير؟بير- ايكي ساعت دايان!***بوردان اوزاق، «ميانا»دورماق‌دان گلديك جانا«دربست» سؤزون تئز سؤيلهبلكه تاكسي دايانا!***بوردان اوزاق «كوجووار»زولفون ايكي اوجو وارهر كول- رُستمي بوْشلاايندي پولون گوجو وار!***بوردان اوزاق «مرند»‌ديركؤنلوم ساچينا بندديرجان‌دان عزيز توتارامچون‌كي، كوْپون‌لو قنددير!***بوردان اوزاق «ماراغا»تئلين گلير داراغاآغاجي كس، چمن اكنه احتياج وار باغا؟!***بوردان اوزاق «كليبر»اوره‌گيم سني ايسترچيخارلار يئيين گئديرگليرلر اوْلوب پنچر!  شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

«همه مي‌پرسند»:«چيست در زمزمه‌ي مبهم آب؟»چيست در داخلِ يخچالِ تُهي؟چيست در سيمِ كج داخلِ لامپِ خاموش؟چيست در برفكِ تكراريِ اين ده‌اينچي؟چيست در گوشيِ تلفن آخر؟چيست در غيره و ذالك، اخوي؟«كه تو چندين ساعت،مات و مبهوت به آن مي‌نگري؟»***من به آب نمي‌انديشمكه پس از شُل شدنِ واشرِ شيرِ حمّاممي‌چكد هي شب و روز!من به يخچال نمي‌انديشمكه نه در آن مُرغي‌ستو نه گوشت و ماهي،نه در آن ميوه و سبزيو نه كوفتِ كاري!من به آن لامپ ندارم كاري،چون خودش- جُز دو، سه ساعت در روز-دايماً خاموش است.من نه اهلِ فيلم‌ام، و نه اصلاً سريال،چون همه تكراري‌ست.تلفن نيز مهم نيست برايم هرگزچون كه از وقتِ خروسخوانِ سحر،تا دمِ بوق سگ،گوشي‌اش دستِ خانم مي‌باشد!***نه به آب،نه به لامپ و يخچال،نه به تلفن، و نه حتّي سيما،«من به اين جمله نمي‌انديشم»«به تو مي‌انديشم»اي زنِ بدبختم!كه پس از پرداخت اين همه پولبابتِ آب و برق،بابتِ تلفن دور و نزديك،و اجاره‌يِ خانه،به تو آيا چيزي خواهد ماند؟!«تو بمان با من، تنها تو بمان»اين همه قبض كه آمد اين ماهمبلغ‌اش را «تو بخوان»از حقوقم، تنها پولِ سماقي باقي‌ست،آخرين ذرّه‌يِ آن را تو بمك!   شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...

پُشتِ ميزستانم!رويِ اين صندليِ خوشگلِ نازِ چرخان.گاه با اينترنت مشغولمو زماني كارم، بازيِ رايانه‌اي استگاه هم با انگشت، چانه خارانه‌اي است!***چه قشنگ است اين ميز!؟آبنوسي‌ست، داداش! جنسِ آنرويِ آن يك پرچم               سه- چهار تا تلفن از همه رنگ                                  و دوتا كامپيوتر.صندلي، عينِ يك دسته گل است،شايد هم ماهِ شبِ چاردهم.رويِ آن مي‌چرخم                گه به «چپ»، گاه به «راست».و از اين چرخشِ پُر لذّتِ نابمثلِ يك طفلِ سه ساله، سرخوش،مثلِ يك بچّه‌ي شاد،                از تهِ دل مي‌خندم،و به اربابِ رجوع،                شيشكي مي‌بندم.***شوخي نيست،بنده با مدركِ سيكل                 رفته‌ام دانشگاهو دو سالِ بعدش،                شده‌ام كارشناسِ ارشد.و رئيسم اينجا               و هفشده تا جاهايِ دگر،همه در سايه‌يِ استعداد و هوشم بود،         &nb شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...